Mam za sobą znakomitą debatę pod hasłem „Czego uczy nas pandemia grypy”. Arcyciekawą¸bo z różnych ust usłyszałem wiele rzeczy, które – mam nadzieję – dotrą choć do części opinii publicznej. Pożyteczną, bo padło na niej hasło, by pomimo bierności, a nawet obstrukcji rządu zorganizować społeczną kampanie informacyjną o grypie. Smutną zarazem, bo wnioski nie były wesołe, a przedstawicieli rządowych instytucji najbardziej zainteresowanych tematem, czyli Ministerstwa Zdrowia oraz Komitetu Pandemicznego, zabrakło mimo wysłanych zaproszeń.
Uściślę: pod koniec debaty, analizując listę obecności, odkrylismy, że jest przedstawiciel Ministerstwa. Usiadł z tyłu, za dziennikarzami. Przedstawił się jako pracownik Biura Prasy i Promocji. Najpewniej nie miał prawa wypowiadania się, ale był, więc może przynajmniej jego relacja dotrze do Pani Minister Ewy Kopacz.
Zjawiły się trzy główne stacje TV, jednak na media zanadto bym nie liczył z prostej przyczyny: tę dwugodzinną debatę naprawdę trudno streścić w 2-3 minutach. Do tego stopnia, że i ja swoje reflekcje postanowiłem podzielić na odcinki. Ten zakończę wspomnieniem słów, które zrobiły na mnie wielkie wrażenie. Wypowiedział je dr Jacek Mrukowicz, wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Wakcynologii: - Trzeba będzie lat, by odbudować społeczne zaufanie do szczepionek.
Udział rządu RP w kampanii antyszczepionkowejkrytykowali niemal wszyscy uczestnicy debaty. Także i ja miesiąc temu podkreślałem fatalne efekty takiej postawy Pani Minister Zdrowia. I oto ktoś o trudno kwestionowalnych kompetencjach w sferze szczepionek mówi, że trzeba lat, by to nadrobić.
Jak mniemam, chodzi o powrót do stanu, powiedzmy, takiego, w jakim jest dzisiaj np. spoleczeństwo włoskie. Tam nie było kampanii antyszczepionkowej rządu ani zarzutu ministra zdrowia, że zwolennicy szczepień to lobbyści. Rząd kupił, jeśli wierzyć publikowanym ostatnio w mediach danym, 8 mln szczepionek. Szczepiło się dotąd... niewiele ponad 100 tys. Włochów.
Domagając się, by rząd stworzył plan walki z pandemią, nie możemy zapominać, że to w kraju demokratycznym rzecz oczywista i niezbędna, ale niewystarczająca. Trzeba jeszcze szerokiej kampanii informacyjnej – takiej, która przekona Polaków, że warto. Ale o tym w następnych odcinkach.
